Freud vat dromen op als uitingen van verdrongen verlangens of driftconflicten, en zal ze dus duiden als wensdromen of uitingen van een innerlijk conflict. Jung ziet deze opvatting als een beperking tot wat hij ‘het persoonlijk onbewuste’ noemt, en ziet dromen vooral als verwijzingen naar een huidige innerlijke toestand, waarbij naast seksuele of destructieve impulsen ook creatieve en op integratie gerichte mogelijkheden zichtbaar worden. Dit laatste maakt dat dromen bij hem extra aandacht krijgen als uitingen van een innerlijk individuatieproces.

> Dromen